historia windsurfingu

Trudno ocenić, kto pierwszy wpadł na pomysł surfowania na desce napędzanej żaglem. Być może Polizenijczycy, którzy jako pierwsi "surfowali" na kawałku deski mogli próbować dodatkowo rozpędzać je przy użyciu żagla, nie ma jednak żadnych dowodów potwierdzających tą teorię.

Faktem jest, że nie jeden człowiek rozważał możliwość dodatkowego rozpędzenia deski surfingowej oraz, że wielu ludzi ma pewien swój udział w ostatecznie powstałej dyscyplinie sportu.

Surfujący a Hawajach w latach 30 Thomas Edward Blake przymocował do deski żagiel, którym sterowano z pozycji leżącej na desce (1935r.) 

W 1948 roku 12-letni Newman Darby wpadł na pomysł ręcznego ożaglowania do małego katamaranu, jednak nie opatentował go.

Myśl takiego sposobu napędzania na wodzie dalej kiełkowała w jego głowie i tak powstał projekt łączący deskę z żaglem trzymanym w rękach.

W 1965r. ruszyła sprzedaż deski z przypiętym do niej, obracającym się żaglem. Żagiel kształtem przypominał klasyczny latawiec, a żeglarz pływał trzymając go za plecami. Niestety sailboard Darb'yego nie odniósł sukcesu.

Zasadniczy wpływ na rozwój i popularyzację windsurfingu w obecnej formie miely Hoyle Schweitzer i Jim Drake. Razem zaprojektowali kompletny zestaw windsurfingow, nazwany zresztą od skonstruowanej przez nich deski - windsurfer, żagiel z bomem i deskę. Warto wspomnieć, że mimo iż pierwsza konstrukcja powstała w 1965r. Utrzyuje się, że jego pomysłodawcy nie mieli pojęcia o wcześniejszych sailboardach.

Drake który był żeglarzem oraz inżynierem analizował jaki żagiel należy stworzyć, aby żeglarz mógł kontrolować zarówno siłę oddziałującą na żagiel jak i kierunek płynięcia. Tak powstała koncepcja złącza umożliwiającego zmianę kąta natarcia żagla na wiatr oraz jego rotację.

Pierwszym prototypem deski był "The Skate" ze względu na problematyczne dla żeglarza użytkowanie nigdy nie trafiła na wodę.

Dalej więc doporacowywano deski tworząc m.in. najszybszą, ale ważącą 31 kg deskę "Big Red" i trzeba przyznać, że nazwano ją tak nie bez kozery, początkowo miała długość 4,5m co czyniło ją mało zwrotną. Warto wspomnieć o "Baja Board" do której produkcji użyto włókna szklanego, plastiku oraz poliuretanowej pianki.

Jako pierwsi opatentowali swój projekt.

Drake nie wierząc w sukces odsprzedał Hoylowi swoje udziały, który to zajął się masową produkcją ostatecznego doporacowanego produktu zwanego windsurfingiem.

W latach '70 Europa oszalała na punkcie windsurfingu.

Niemiec Peter Brockhaus wykupił licencję od Schweitzer'a i rozpoczął produkcję desek (znany dziś Mistral).

Natomiast NeilPride od 1975r. produkuje żagle.

Zupełnie inaczej sytuacja w tamtym czasie wyglądała na Hawajach, gdzie pływanie po wysokich falach w silnym witerze było problematyczne - tam w dalszym ciągu rzadził surfing.

Dopiero dalsze modyfikacje desek, zmniejszenie ich oraz przymocowanie strapów, poprawiło ich zwrotnośc i umożliwiło czerpanie przyjemności z pływania na fali.

W 1973 r. odbyły się pierwsze Mistrzostwa Europy, a w 1974 r. Mistrzostwa Świata. 

Już w 1975 r. odbywają się Mistrzostwa Polski.

W 1976 r. Mistrzostwa Świata wygrywa 13-letni Robby Naish.

Do dyscyplin olimpijskich windsurfing, jako najmłodszy sport w historii, dołączył w 1984 r. W 1989 r. powstało Polskie Stowarzyszenie Żeglarstwa Deskowego. 

W latach 1983-87 Robby Naish 5-krotnie wygrywa Puchar Świata PWA (Professional Windsurfing Association).

Robby wygrywa kolejne zawody, powstają kolejne fabryki produkujące sprzęt windsurfingowy, nowe wyspecjalizowane deski i żagle, odpowiednie do poddyscyplin windsurfingu. Popularność windsurfingu spada, staje się to sport elitarny, niedostępny dla wszystkich.

Producenci postanowili stworzyć sprzęt ułatwiający stawianie pierwszych kroków, stworzyli szerokie, stabilne deski oraz znacznie lżejsze maszty, bomy jak i same żagle.